JEST MAJ

Usiąde sobie na ławce,

nogi wyłożę przed siebie.

Rękę schylę ku ziemi,

by zerwać zielona trawkę.

Głowę uniosę ku górze.

A przez zamknięte powieki,

strumień promieni się wleje.

Cichy wiatr, delikatnie powiewa.

Nagie ramiona swym ciepłem muska.

W powietrzu baletu doglądam,

tysiąca drobinek dmuchawca.

Mocniejszy wiatr ze wschodu wieje,

czuję zapach oszałamiający.

To bzy przy bramie stojące,

niosą w sobie nadzieję.

Kąciki ust ku górze wędrują,

na twarzy widnieje uśmiech.

Jest maj, mój miesiąc!

I moje niedzielne popołudnie.

Odkąd zrobiło się ciepło, wszystko szybko rośnie i się rozwija. Zdjęcia robione na przelomie kwietnia i maja. Obiecuje poprawwę i niebawem pojawia się terażniejsze zdjecia mojego ukochanego ogrodu .